Dieta Andersona, określana także jako dieta rozdzielna lub dieta Hay’a, została opracowana przez Henry’ego L.N. Andersona – dietetyka i wykładowcę uniwersytetu w Los Angeles, który oparł się na badaniach, dotyczących procesu całkowitego trawienia węglowodanów i białek. Według nich organizm człowieka do pełnego stawienia węglowodanów i białek potrzebuje zupełnie innych enzymów i łączenie tych dwóch grup pokarmowych przyczynia się do kumulowania toksyn w tkance tłuszczowej, czego efektem końcowym jest tycie.

Głównym założeniem diety Andersona jest zasada niełączenia białek z węglowodanami w jednym posiłku, a podstawę posiłku stanowią głównie owoce, warzywa oraz orzechy. W stopniu ograniczonym można spożywać ryby, mięsa i sery, eliminując z posiłków kawę, herbatę, wszelkie alkohole, wodę gazowaną oraz przetwarzane soki owocowe. Jemy wówczas, gdy naprawdę odczuwamy głód, unikając popijania jedzenia w trakcie posiłku, a także nie pijemy niczego przed jedzeniem ani zaraz po jedzeniu. Dieta ta umożliwia utratę 1 kg w ciągu tygodnia i pozwala na spożywanie takiej ilości jedzenia, jakiej potrzebuje w danej chwili nasz organizm.

Dieta Andersona umożliwia więc jedzenie zróżnicowanych posiłków, które muszą być jednak odpowiednio skomponowane w oparciu o trzy grupy pokarmowe:

Grupa I (białkowa) – należą do niej wszystkie produkty wysokobiałkowe: gotowane mięso, ryby, owoce morze, nabiał (mleko, sery, jaja), warzywa wysokobiałkowe oraz owoce z wykluczeniem bananów.

Grupa II (neutralna) – zalicza się do niej tzw. produkty wszechstronne: oleje, tłuszcze, pozostałe warzywa (marchew, pomidor, kalafior, sałata, ogórek, rzodkiewka), orzechy, jogurty, śmietana.

Grupa III (węglowodanowa) – należą do niej produkty mączne (pieczywo, makaron), banany, produkty bogate w skrobię (fasola, ziemniaki, kasza, ryż, kukurydza, buraki) oraz słodycze i produkty, zawierające cukier.

 

Komponując posiłek należy przestrzegać następujących założeń:

1. Można swobodnie łączyć produkty z grupy I i II oraz II i III, bezwzględnie unikając łączenia produktów z grupy I i III.

2. Owoce i warzywa należy spożywać na „pusty” żołądek, najlepiej na godzinę przed głównym posiłkiem lub godzinę po nim.

3. Produkty z grupy II i III powinny stanowić podstawę kolacji ze względu na to, iż węglowodany ułatwiają zasypianie.

4. Obiad nie powinien być sycący, a wartość energetyczna wszystkich posiłków, spożywanych w ciągu dnia, nie powinna przekraczać 1000 kcal.

5. Wskazane jest zastępowanie makaronów i dań mącznych kaszami gruboziarnistymi i ryżem.

6. Ostatni posiłek należy spożyć przed godziną 20.

7. Na 30 minut przed każdym posiłkiem należy wypić szklankę ciepłej wody, pamiętając, że podczas posiłku nie należy spożywać żadnych płynów.

 

Dieta Andersona wymaga ponadto określonych godzin posiłku:

1. w godzinach od północy do południa można spożywać wyłącznie owoce i świeżo wyciśnięte soki owocowe;

2. od południa do godziny 16:00 spożywać można soki warzywne, a po trzydziestu minutach od wypicia soku można zjeść sałatkę.

3. od godziny 16:00 do 20:00 można jeść wszystko, pamiętając o zasadzie niełączenia białek i węglowodanów.

 

Przykładowy jadłospis według diety Andersona:

1. 24:00 – 12:00 – świeżo wyciśnięty sok jabłkowy, banan, gruszka, winogrona.

2. 12:00 – 16:00 – świeżo wyciśnięty sok z marchwi, sałatka z pomidorów i cebuli, migdały.

3. 16:00 – 20:00 – pieczone ziemniaki, chude mięso, zielony groszek, sałata, warzywa.

Dieta Andersona wskazana jest raczej przy niewielkiej nadwadze i umożliwia chudnięcie w sposób bezpieczny dla organizmu człowieka. Można połączyć ją z ćwiczeniami fizycznymi, które zwiększą jej efektywność. Czas jest trwania jest zależny od ilości kilogramów, które chcemy utracić.